Blisko pięćset lat historii rezydencji
w Komierowie ma swoich niemych świadków. To pomnikowe dęby szypułkowe (Quercus robur) otaczające pałac. Najstarszy z nich pamięta czasy przyjęcia przez ród nazwiska „Komierowscy”,
co miało miejsce w XV wieku.
Wiele spośród kilkusetletnich drzew rosnących wokół pałacu jest reliktem dzikiego krajobrazu otaczającego dawną, rycerską warownię. Podobnie jak budynek siedziby rodowej Komierowskich, tak i jego otoczenie ulegało na przestrzeni stuleci kolejnym przekształceniom. Najczęściej były to zmiany prowadzone równolegle z modernizacją głównego budynku mieszkalnego.
Na terenie parku można natknąć się na lipy i dęby posadzone w drugiej połowie XVII wieku,
kiedy to dawna warownia rycerska przybrała postać niewielkiego barokowego pałacu. Kolejne pokolenia przekształcały pałacowy park, stale go powiększając, aż w XIX wieku przybrał on formę rozległego parku naturalistycznego. Lokalizacja starodrzewia zdradza, że pałacowy park przez niemal całe XIX stulecie ulegał kolejnym modyfikacjom przybliżającym go do stanu odpowiadającego panującym ówcześnie trendom sztuki ogrodowej. Największe nasilenie zmian przypadło jednak na rok 1896, kiedy to Roman Komierowski ufundował przebudowę barokowego pałacu. Powstała wówczas romantyczna posiadłość oprawiona przez rozległe założenie parkowe harmonijnie łączące się z otaczającym krajobrazem. To naturalne atuty miejsca takie jak topografia czy wielowiekowy drzewostan wiodły prym i narzucały kształt docelowej koncepcji aranżacji parku, czyniąc go jednym z najbardziej wyjątkowych parków naturalistycznych w Polsce.
Podglądający niemieckie rezydencje i otaczające je ogrody, Roman Komierowski przeniósł do otoczenia pałacu klasyczne dla ogrodów pruskich rozwiązania. Jednym z nich była chociażby lokalizacja soliterowego buka czerwonego (Fagus sylvatica ‘Atropurpurea’) posadzonego tuż przy południowo-wschodnim narożniku pałacu. Przez środek blisko 17 ha parku poprowadzono kaskadowy układ rozległych stawów. To one wraz z kilkusetletnimi dębami szypułkowymi (Quercus robur) wyznaczały granice rozległych wnętrz parkowych. Skala tych wnętrz, rozległość stawów potęgujących wrażenie przestronności, rozmiar kilkusetletnich drzew – wszystko to stanowiło zapisany w krajobrazie status rodu Komierowskich. Adaptowany do XIX-wiecznej aranżacji parku drzewostan pochodzący z XV i XVI wieku uzupełniany był o kolejne nasadzenia nowych skupin drzew oraz soliterowych okazów. W powiązaniu z parkowym układem drogowym oraz pałacem budowały one kulisy dla malowniczych otwarć widokowych łączących ze sobą zarówno wybrane zakątki parku, jak również park z otaczającym go krajobrazem.
Głównym celem rozpoczętej w 2016 roku rewaloryzacji założenia pałacowo-parkowego
w Komierowie jest przywrócenie parkowi stanu z lat jego świetności. Chcąc sprostać oczekiwaniom pałacowych Gości pojawią się w nim także nowe elementy utrzymane
w zgodnej ze sztuką ogrodową stylistyce. Parkowe mosty, pawilony oraz amfiteatr zapewnią odwiedzającym dodatkowe aktywności na łonie natury.
